✅ Źródło: Raport „Skumulowany wpływ polityki handlowej UE na sektor cukru buraczanego”, maj 2025
Główne wnioski z raportu
✅ Zamknięcia cukrowni – Od 2017 roku zamknięto aż 20 cukrowni w UE, a w samym 2025 roku zamknięto 5 kolejnych zakładów. Zniknęło ponad 4000 miejsc pracy.
✅ Spadek opłacalności – Unijny cukier staje się coraz mniej konkurencyjny ze względu na wysokie koszty produkcji oraz restrykcyjne normy środowiskowe.
✅ Niekorzystne umowy handlowe – Umowy o wolnym handlu (FTA) skutkują rosnącym importem taniego cukru, podczas gdy eksport z UE do tych krajów praktycznie nie istnieje.
✅ Zagrożenie dla zrównoważonego rozwoju – Sektor cukru buraczanego ma istotny wpływ na bezpieczeństwo żywnościowe, ochronę środowiska oraz życie społeczne obszarów wiejskich w Europie.
Co dokładnie pokazuje raport?
- Import cukru z krajów trzecich wzrośnie o ponad 200 000 ton rocznie.
- Ceny dla unijnych producentów spadną o 2-2,5%.
- 96% eksportu cukru z UE trafia poza kraje FTA, co pokazuje nieskuteczność tych umów dla europejskiego przemysłu.
- UE udostępnia ponad 1,6 mln ton taniego importowanego cukru na preferencyjnych warunkach, co stanowi ponad 11% konsumpcji w UE.
Główne zagrożenia dla europejskich producentów
- 🌍 Niższe standardy środowiskowe i pracy w krajach eksportujących (m.in. Brazylia, Indie, Ukraina).
- 📉 Dumping cenowy ze strony producentów zagranicznych.
- 🚜 Różnice strukturalne — unijni rolnicy to głównie małe rodzinne gospodarstwa, podczas gdy konkurencja to wielkie farmy przemysłowe.
- 💡 Coraz wyższe koszty produkcji w UE – wzrost nawet o 40% od 2020 roku.
Co proponują autorzy raportu?
-
- Wyłączenie cukru z negocjacji handlowych z krajami o niskich standardach.
- Wprowadzenie mechanizmów ochronnych dla sektora cukru.
- Wymóg wzajemności — bezcłowy import tylko dla krajów spełniających podobne standardy do unijnych.
- Obowiązkowe klauzule ochrony środowiska i praw pracowniczych w każdej umowie handlowej.
Podsumowanie
Obecna polityka handlowa UE niszczy jeden z najbardziej strategicznych sektorów rolnych w Europie. W grze jest nie tylko przyszłość rolnictwa w UE, ale również spójność społeczna, ochrona środowiska i niezależność żywnościowa całej wspólnoty.
.